- Architectuur & development
In het afgelegen Longyearyen in Spitsbergen, een eilandengroep in de Noordelijke IJszee, bouwen de architecten van Snohetta een bijzonder bezoekerscentrum voor Arctische conserveringsopslag. Architectenbureau Snohetta ontwierp voor deze bijzonder plek een bezoekerscentrum voor ‘Arctische conserveringsopslag’ genaamd The Arc, een verwijzing naar zijn locatie in het Noordpoolgebied, ‘the Arctic’ in het Engels, en zijn functie als archief voor het wereldgeheugen. Het centrum werd ontworpen en zal gebouwd worden in opdracht van Arctic Memory AS, deel van het Arctic World Archive.
Dit archief zorgt dat het digitaal erfgoed en waardevolle gegevens van de wereld veilig bewaard worden. Het is een veilige plaats op een van de meest afgelegen plekken ter wereld waar de gegevens beschikbaar zullen blijven als alle andere systemen falen. Zo worden er gegevens offline opgeslagen op digitale film die een gerapporteerde levensduur van 500 jaar heeft. Spitsbergen ligt in de permafrost, 1300 km voorbij de poolcirkel en 78° ten noorden van de evenaar. Daarom kent dit eiland een speciale en unieke geopolitieke en klimatologische stabiliteit. Hierdoor is dit de ideale plaats voor veilige, langdurige opslag van zulke gegevens. Wie had ooit gedacht dat zoiets ook buiten de films bestaat. Maar ergens diep in het Noordpoolgebied bevindt zich dus een soort kluis met een archief van de geschiedenis en cultuur van de wereld.
Het bezoekerscentrum hiervan zal inhoud tonen van de Svalbard Global Seed Vault, ’s werelds grootste beveiligde zadenbank waarin zaden van zo veel mogelijk plantenrassen opgeslagen worden waaronder ook voedselgewassen, en het Arctic World Archieve. “Het bezoekerscentrum zal mensen laten ervaren wat er in de kluis opgeslagen is, zonder zelf in de kluis te gaan,” vertelt Julie Aars, architect bij Snohetta. 
“Het bezoekerscentrum zal mensen laten ervaren wat er in de kluis opgeslagen is, zonder zelf in de kluis te gaan.”
The Arc is verdeeld in twee afzonderlijke volumes: het entreegebouw en het tentoonstellingsgebouw. Het eerste is het rechthoekige deel dat je ziet. Het is bijna volledig uit donker glas en verhoogd om verhitting van de permafrost en sneeuwophoping te voorkomen. Het dak is ontworpen om zonnepanelen op te plaatsen. Het inkomgebouw staat qua kleur, vorm en textuur in sterk contrast met het tentoonstellingsgebouw. Dit laatste heeft een unieke vorm en schaal. De architecturale vorm is tijdloos en ziet er vertrouwd maar tegelijkertijd ook buitenaards uit. Het exterieur lijkt wat op een robuuste monoliet. Je bereikt dit gebouw door een glazen toegangsbrug vanuit het inkomgebouw.
Vanbinnen ziet ‘de kluis’ er al even futuristisch en buitenaards uit als vanbuiten. De donkere muren en het hoge, dramatische verticale gewelf zorgen voor een mysterieuze sfeer. In het midden bevindt zich de ceremonieruimte in een bijna identieke vorm als het hoofdgebouw. Er staat zelfs een bladverliezende boom in de ceremoniezaal die de vegetatie vertegenwoordigt die eerder op Spitsbergen groeide.
Dit bijzondere bouwwerk wordt verwacht af te zijn in 2022.
© Design: Snohetta - Images: Plomp