- Architectuur & development
- Outdoor & travel
Casa en los Cocos is een project ontworpen door de in Mexico gevestigde architect Ludwig Godefroy. Deze woonst is gelegen in het zuiden van het historische centrum van Mérida - Yucatán, te Mexico. De relatie tussen interieur en exterieur wordt nagestreefd alsook het concept van tijd wordt onderdeel van de architectuur.
De Mexicaanse designer staat bekend voor zijn creaties met natuurlijke materialen die hun oorsprong kennen in Mexico zelf. Deze zijn terug te vinden in zowel de architectuur als in het interieur. Met de eenmaking van natuur en architectuur drukken zij hun stempel op hun werk, en dat is met dit project niet anders. Het ontwerp van het project komt verder uit de verhouding van het land zelf. Door de smalle verhouding van het land creëert een sterk verdwijnpunteffect dat de locatie binnenkomt. Het project speelt in op dit perspectief door het van links naar rechts te laten lopen en het te materialiseren met water dat overal door het hele huis. Bestaande uit een reeks gefragmenteerde paviljoens, geïnspireerd op prehistorische Spaanse architectuur en georganiseerd rond een waterspiegel en een zwembad. 
De twee slaapkamerpaviljoens met hun eigen tuinen zijn aan weerszijden van dit perspectief geplaatst, om een grote beschermde leegte te creëren in het centrum te creëren. Casa en los Cocos is op zoek naar een sterke sensatie van integriteit in de buitenlucht, zodat de tuin de mensen en elke ruimte van het project omarmt. Het centrale woonpaviljoen, het sociale deel van het huis, zweeft boven deze tuin, wijd open, zodat de lucht er doorheen kan waaien. “Casa en los Cocos is gestructureerd rond de negatieve lege ruimte, die net zo belangrijk wordt als de positieve paviljoens gebouwde ruimte,” horen we. 
Een huis als een open centrale agora die alle privéruimten met elkaar verbindt
Het contrast tussen open en gesloten definieert ook de grenstussen openbare en privéruimten, een huis als een open centrale agora die alle privéruimten met elkaar verbindt. Dit is het hart van het project waar het sociale leven samenkomt. Door de grondverhouding als uitgangspunt te nemen voor het ontwerp en deze intieme centrale agora te creëren, wordt de hele begane grond met de tuin een groot wandelgebied. Een gevel is niet meer nodig. De tuin is het leefgebied en nodigt mensen uit voor een meditatieve wandeling. Het project ontdoet zich van het overbodige en richt zich uitsluitend op elementaire elementen, op eenvoud. Dit onderzoek naar eenvoud leidt het ontwerp naar een strakke en abstracte architectuur, volledig opgebouwd uit massieve materialen zoals beton, hout en steen. Al deze materialen zijn in staat om door de tijd ouder te worden en er beter uit te zien, in plaats van beschadigd te raken. 
Het concept van tijd wordt onderdeel van de architectuur. De tijd alsof het een materiaal zou zijn, met als doel terug te keren naar dit oude en eenvoudige idee om het "patina van de tijd" deel uit te laten maken van het project.
Photography by Rory Gardiner