- Interieur
Niet iedereen die in Oostende woont, kijkt uit op de zee. De badplaats heeft nog andere omgevingen in de aanbieding, zoals het groene park waaraan dit landhuis grenst. Hier ging TJIP interior architects aan de slag om de bestaande woning een nieuw concept te geven, zonder de initiële architectuur links te laten liggen. Zoals altijd verzorgde het duo opnieuw een concept waarin het ontwerp de voortreffelijkheid van de locatie staaft.
Meer dan 800 vierkante meter: dat is de woonoppervlakte die TJIP gepresenteerd kreeg. In het verleden werkten ze al aan projecten waar ze met opmerkelijk kleine woningen te maken hadden en het vloerplan dus zo ruimtebesparend mogelijk moesten indelen. De finesse waarmee ze zulke uitdagingen benaderen, is ons intussen welbekend. Aan het andere eind van het spectrum vind je opdrachten zoals deze, met een riant landhuis waar het nergens aan bewegingsruimte ontbreekt. Hoewel de verwachtingen hoog waren, maakte het bureau opnieuw hun beloftes waar. Meer bepaald waren ze gevraagd om het huidige pand met een doortastend herontwerp aan te pakken en tegelijkertijd de juiste elementen van weleer in het nieuwe plan te integreren. Afgezien van een reeks praktische wensen gaven de klanten hun met plezier carte blanche. Zelf zijn ze intussen het derde of vierde gezin dat er woont, dus was het pand allesbehalve een onbeschreven blad. Daarom was respect de voor geschiedkundige sporen een absolute meerwaarde. Door enkele zaken met zorg te bewaren, presteerden de interieurarchitecten een hedendaagse residentie met de klasse van een landhuis. 
Voor Thomas Meesschaert en Jakob Vyncke is de omgeving van een woning iedere keer de fundering waarop ze hun creatief concept baseren. Bij TJIP wordt een ontwerp nooit losgekoppeld van zijn locatie. Sterker nog: hun werk is een streven om de aantrekkingskracht van bepaalde plaatsen net te vergroten en benadrukken. Daarnaast hebben ze doorheen alle afgelopen projecten hun technische en wiskundige inzichten zodanig aangescherpt dat ze ook de rationele werking van een project volledig onder de knie hebben. Als een woning vloeiend moet ogen, is een logische en onderbouwde kern onmisbaar. Hun interieurs mogen er dan moeiteloos uitzien, maar ze zijn de uitkomst van enorme inspanningen waarin zelfs het subtielste detail wordt meegenomen. Die nauwkeurigheid katapulteert hen steeds duidelijker naar de Belgische topnamen. Hier in Oostende bieden ze je nog een reden meer om dat te geloven met project Maria Hendrika. Geen zeezichten deze keer, maar wel een aangrenzend park en een uitgestrekte tuin om zich door te laten inspireren. Die troeven leidden tot een duidelijk doel, namelijk de bewoners het idee geven dat ze mee tot het omringende landschap behoren. Verder trachten ze in iedere opdracht architectuur en interieur tot een foutloze fusie te verwerken, zonder oneffenheden of wrijvingen. Die drang naar balans en harmonie tussen de verschillende aspecten van een woning uit zich over de hele lijn van hun werk en groeit intussen steeds overtuigender uit tot hun handelsmerk.
Als een woning vloeiend moet ogen, is een logische en onderbouwde kern onmisbaar
Bij binnenkomst in de hal krijgen bewoners en bezoekers meteen voeling met de grandeur die het team er achterliet. Een beweeglijke maar serene trap leidt je naar de eerste verdieping en er is zelfs een huislift, al is die netjes weggewerkt in de architectuur om zo min mogelijk op te vallen. De ruimtelijke beleving is een gepaste voorbode van het vervolg van de woonst. Vanaf hier loop je verder naar de woonkamer. Daar eist de bewaarde open haard terecht een van je eerste blikken op, gevolgd door de uitgebreide zitgelegenheid. Een uitnodigende sofa in een soort U-opstelling is perfect voor gezellige sociale momenten, terwijl je ook heerlijk met een boek kunt opkrullen voor stille ontspanning. Van hieruit kan je doorlopen naar de eetkamer. Opmerkelijk is dat je deze zone indien gewenst afsluit met een paar dubbele deuren en zo tijdelijk een meer intieme setting schept. De keuken bevindt zich in een aparte ruimte ernaast. Die constructie heeft te maken met het verleden van het huis. Vroeger was het namelijk gebruikelijk dat de keuken gescheiden was en als een soort werkruimte werd beschouwd die vooral functioneel moest zijn, terwijl de eetkamer ter contrast weelderig was. Hoewel het nu ook visueel een volwaardige component is, hield TJIP wel deels vast aan die originele structuur. Zelf beschouwen ze dat als een voordeel. Vaak komen ze in contact met moderne panden die een overwegend open vloerplan hebben waarin verschillende zones op een kleiner oppervlak in elkaar overlopen. Omdat de beschikbare plaats hier echter veel groter is, hadden ze nu de marge om heel specifiek op het huis in te zoomen. De verschillende activiteiten kregen allemaal een eigen terrein, maar dankzij een uitgedokterde circulatie hangt er een natuurlijke flow doorheen de kamers. In plaats van een gang met aparte vertakkingen, bewegen de bewoners organisch van zone naar zone. 
Benieuwd naar heel het verhaal? Dat kan je lezen in de zomereditie 2024 van Imagicasa Magazine.
Photography by Alice Mesguich
Text by Cara Jacobs