- Kunst
De kleurrijke kunstwerken van rijzende ster Emmanuelle Rybojad voeren je mee in een wereld van neon, licht, refectie en illusie. Felle kleuren, spiegels, neonbuizen en speciale installaties laten je niet enkel kunst maar ook plezier ervaren.
De 27-jarige Franse kunstenares Emmanuelle Rybojad tovert met vormen, licht en reflectie. Ondanks haar jonge leeftijd en het feit dat ze nog aan het begin van haar carrière staat, bouwde Rybojad al een indrukwekkend portfolio op. Met haar creaties verscheen ze al in magazines als Elle, Variation en Life Style Paris. Haar werk waarin ze met verschillende materialen speelt, ademt invloeden en symbolen van de pop art en popcultuur uit de jaren zeventig. Van mozaïek met Rubik’s cubes en neon diamanten tot geometrische vormen, spiegels en buizen. Rybojad gebruikt en creëert het allemaal op haar eigen inventieve en speelse manier. Ze maakt toegankelijke kunst en heeft geen specifieke doelgroep voor ogen. Haar publiek bestaat uit verzamelaars, kinderen en enthousiastelingen. Je vindt haar werken in dokterskantoren, hotels, galerijen, appartementen, ...
Deze moderne kunstenares ontwerpt spel en kunst ineen en is het meer dan waard om te ontdekken. Imagicasa sprak met Emmanuelle over haar creaties. 
Wat is kunst voor jou?
“Het antwoord op deze vraag kan dagen duren! Het belangrijkste is om kunst niet als zichzelf te definiëren maar om haar doel en zin te begrijpen. Voor mij is het bedoeld om te verenigen en om emoties te creëren. Maar om dat te kunnen doen, moet kunst toegankelijk zijn voor iedereen. Je kan honderd mensen hebben die naar een werk kijken en toch zullen ze allemaal een ander gevoel ervaren. Jammer genoeg lijdt kunst aan onzichtbare grenzen die sommige mensen ervan weerhouden om musea of galerijen binnen te gaan, terwijl het net omgekeerd zou moeten zijn: kunst draait om durven! Artiesten leggen hun ziel in hun werken, ze tonen wat ze binnen in zich hebben en tegelijkertijd kunnen de werken emoties creëren en anderen goed of begrepen laten voelen. Daar draait het om in kunst: een ervaring delen, een moment delen.”
"Kunst lijdt aan onzichtbare grenzen"
Wou je altijd al artiest worden en hoe werd je er uiteindelijk een?
“Kunst is een familie affaire! Ik groeide op omringd door kunst omdat mijn stiefvader een verzamelaar was. Van jongs af aan leerde hij me zo veel over artiesten en bewegingen zodat ik het virus ook te pakken kreeg. Hoewel ik nooit dacht zelf een kunstenaar te worden, had ik wel altijd een zwak voor de creatie en al de reflectie achter een kunstwerk: ik wou de boodschap begrijpen. Van een tentoonstelling tot een artiest zijn studio, van een privé inkijkmoment tot een beurs, ik luisterde naar veel artiesten die over hun werk praatten. Ik kreeg ook de kans om veel te reizen wat mijn gedachten en ogen opende naar verschillende culturen en me verschillende kunsttypes – soms ver van de Westerse definitie – liet ontdekken.
Het eerste stuk dat ik maakte was een koffietafel voor mijn appartement. Ik wou iets unieks, geen klassiek meubelstuk. Toen ik begon te denken over deze tafel wou ik spelen met verschillende materialen en hun typische gebruik veranderen. Ik was altijd al gefascineerd door licht, reflecties en spiegels, dus natuurlijk werkte ik rond die effecten voor dit eerste stuk. En zo is alles begonnen” 
Hoe verklaar je jouw succes?
“Ik kan mezelf niet beschouwen als succesvol artiest omdat ik nog maar aan het begin van mijn carrière sta. Ik ontdekte deze passie ‘per ongeluk’, maar het werd al snel heel duidelijk dat ik mezelf niets anders zag doen dan dit. Ik ontmoette veel geweldige mensen en mijn passie leidde me tot meer werk dan ik me kon voorstellen. Maar ik geloof echt dat geluk alleen toekomt aan hard werkende mensen. Talent bestaat wel, maar je moet ervoor werken! Als je er zomaar op rekent, zal je nooit je doelen bereiken. Succes is een opvolging van zoveel factoren. Om iets te bereiken, moet je werken, je instinct vertrouwen en durven zonder al te veel te denken aan wat je kan verliezen.”
"Rybojad gebruikt en creëert het allemaal op haar eigen inventieve en speelse manier"
Wat inspireert je?
“Alles! Mijn verleden en mijn heden, mijn reizen en mijn dagelijkse leven, mijn vrienden en ook totale vreemden. Ik ben een echte spons! Van de reflectie van de zon die een regenboog laat verschijnen op de tafel van een koffiezaak tot Van Goghs meesterwerken. Ik kan simpelweg overal een idee krijgen en beginnen. Ik heb een sterk eclectische smaak: ik word verliefd op stukken die niet duidelijk gedefinieerd kunnen worden, die helemaal out of the box zijn.”
Hoe zou je jouw werken omschrijven?
“Als ik mijn kunst zou moeten definiëren in één woord zou het ‘toegankelijk’ zijn. Ik wil dat mijn kunst mensen samenbrengt, laat delen en laat uitwisselen. Ik wil aantrekken, intrigeren, in vraag stellen en mensen laten lachen. Het is een uitnodiging om mijn wereld te betreden en iedereen is welkom! Een van mijn meest ontroerende herinneringen was toen ik een kunstverzamelaar naar een van mijn werken zag kijken – en waarschijnlijk een verklaring probeerde te zoeken – en vlak naast hem stond zijn dochter met een fonkeling in haar ogen. Die dag begreep ik dat ik mijn doel bereikt had door een connectie te maken met een zevenjarig kind.” 
Ontwerp je speciaal voor een donkere omgeving, aangezien je werken erg fel en neonachtig zijn?
“Donkere achtergronden zorgen ervoor dat je mijn stukken beter ziet, maar ik ontwerp zeker niet alleen voor zulke omgevingen. Meestal zijn mijn werken tentoongesteld tegen gewone witte muren en worden ze nog steeds hetzelfde geapprecieerd. Omdat ik veel spiegels gebruik, komt de boodschap nog steeds goed over zelfs als alle lichten uit zijn. Ik werkte ook al met Rubik’s cubes die geen licht nodig hebben.”
In welk soort interieur denk je dat jouw werken passen?
“Er is geen typisch interieur waar mijn werken in passen. Het is het tegenovergestelde! Ik maak tafels, pyramides, stukken die aan het plafond hangen en andere om tegen de muur te hangen. Het is aan de koper om zich in te beelden waar de stukken te plaatsen.”
"Ik wil dat mijn kunst mensen samenbrengt, laat delen en laat uitwisselen"
Welke materialen gebruik je en waarom?
“Ik gebruik leds, spiegels, optische vezel, plexiglas en eender welke lichtbron. Ik werk ook met hout, glas, aluminium en metaal. Ik heb materialen nodig die ons iets doen voelen. Ik ben smoorverliefd op reflecties en lichteffecten: we zien ze elke dag en heel de dag en toch zijn we nog gefascineerd door een regenboog of ongewone schaduw! Is het een deel van onze kindertijd dat nooit vergaan is? Waarschijnlijk wel!” 
Naar welke artiest kijk je op?
“Alle soorten artiesten, maar de dochter van een verzamelaar zijnde, had ik de kans om veel artiesten persoonlijk te ontmoeten in hun studio’s en tijdens previews. Dus ik moet toegeven dat zij degene waren die me echt inspireerden. Ik heb ook een heel wijde definitie van het woord ‘artiest’: schilders, architecten, lokale vakmannen,...
Ik ontmoette duizenden ‘artiesten’! Wil je weten wie ik zou uitnodigen voor mijn droom etentje? Julio Le Parc, Mura Camille, Jesus Rafael Sotto, Manolo Valdés, Bernar V net, Egon Schiele, Gustav Klimt, Andy Warhol, Jean-Michel Basquiat, Emma Gris en mijn dochter – die heel getalenteerd is met playdough trouwens.”
Wat zijn je toekomstplannen? En wat staat er op je design bucketlist?
“Elke dag brengt iets nieuws! Er komen significante projecten aan, maar die hou ik graag geheim. Een kleine verrassing doet niemand kwaad. Mijn ultieme designdroom is om aan stukken op grote schaal te werken die in steden getoond worden. Ik zou ook graag tentoonstellingen organiseren waar ik mensen kan ontmoeten en met hen kan praten. The sky is the limit zeggen ze toch, of niet?”
Dit interview verscheen oorspronkelijk in Imagicasa Art 2018. Je kan dit magazine nog nabestellen via onze webshop. De tweede kunstspecial van Imagicasa magazine (december 2019) ligt nu ook in de winkel! 
All images Courtesy of The Artist